با انتخابات هیات رییسه اتحادیه در خوزستان برگ دیگری از تاریخ این نهاد ورق خورد.در این میان آنچه در مدیریت اتحادیه از پیش آمدهای مثبت به شمار می رود و حکایت از آن دارد که مدیران کانون ها از ذهنیت های تبعیض آمیز ترافرازیده اند انتخاب خانم دکتر هما داودی به عنوان یک زن ،وکیل،و استاد
با انتخابات هیات رییسه اتحادیه در خوزستان برگ دیگری از تاریخ این نهاد ورق خورد.در این میان آنچه در مدیریت اتحادیه از پیش آمدهای مثبت به شمار می رود و حکایت از آن دارد که مدیران کانون ها از ذهنیت های تبعیض آمیز ترافرازیده اند انتخاب خانم دکتر هما داودی به عنوان یک زن ،وکیل،و استاد و مدیری کارآمد است.شناخت ما از خانم داودی خاصه به بنیاد گرفتن کانون البرز بازمی گردد که پس از تردیدهای جدی در جدایی همکاران از کانون مادر -که همواره پرسشی یک سویه ماند- گروهی از وکلای باسابقه و خوشنام با نمایندگی ایشان مدیریت کانون البرز را به دست گرفتند و برغم دشواری های بسیار و محاسبه های نادیده انگاشته در تاسیس یک سازمان ،با همدلی و کوشش های سخت به یکی از کانون هایی سرانجام رساندند که از نظر مدیریت،دانایی محوری و از حیث عملکردی، شفافیت پذیری از ارکان آن بود.
به نظر می رسد آن چه از دوران حضور خانم داودی در اتحادیه به یادگار خواهد ماند یکی مدیریت علمی است و دیگری فرزند برگزیده آن آینده نگری.
مدیریت علمی همانا مدیریتی مبتنی بر دانش است که وظایف و مسوولیت ها را بر گرده سیستم قرار می دهد و نه افراد، و به دنبال آن است تا سیستم را چابک تر،شفاف تر،کارامدتر و درست کارتر سازد و افراد را که به ضرورت کارشناس و متخصص امور هستند به عنوان بخشی از مجموعه خود به کار می گیرد تا به اهداف سازمانی خود برسد.اما آینده نگری یکی از صورت های بنیادین جوامع مدرن است.
انسان مدرن در جهان متغیر زیست می کند حال آنکه انسان پیشامدرن در جهان ثابت زندگی می کرد.آینده در چشم انداز سنت عبارت بود از زمانی که آرزوها برآورده می شود حال آنکه در نگاه معاصر عبارت از هیمنه تقدیری است که هر دم می باید در انتظار آن بود و در این معنا آینده پدیده ای دهشتناک و رعب آور است.آرتور کوستلر با ارجاع به نوابغی همچون کوپرنیک،کپلر و گالیله آنان را خواب گرد sleep walker می خواند به این معنا که این بزرگان به آثار تغییراتی که در جهان
ایجاد کرده اند آگاهی کامل ندارند.به همین ترتیب در قرن بیستم هایدگر انسان را موجودی در گذار به آینده تعریف می کرد که با طرح اندازی خود ،ماهیت و همچنین نسبتش را با محیط پیرامونی برمی سازد.بدیهی است که چون آینده معطوف به امر ناشناخته است در آدمی ترس و اضطراب ایجاد می کند اما در برابر، آینده نگری در صدد پیش بینی و به فرجام مهار آینده است زیرا اگر توان برخورد با آینده را در خویش نسازیم،آینده در قالب علم و تکنولوژی و فقدان امنیت همچون غلتکی سهمگین از روی ما خواهد گذشت.
رهیافت هایی همانند آنچه خانم داودی آن ها را بازیاب می دهد از جامعه در گرو رخوت ما که کم تر به امور اندیشه می کند،اغتنام فرصتی است تا با امور نو پدید پنجه درافکنیم اگرچه وجود ایشان هم اکنون نیز یک آینده است.
منتشر شده در :نشریه ضوراسرافیل-شنبه 7 بهمن 1396-سال چهارم-شماره 106